باز یاددارم که هستم پارسی
من فرزند این اخر نسل پارسی
نگویم واژه ای جز واژه های اشنا
نخوانم قصه ای جز قصه های پارسی
عاشقم من عاشق این مرز وبوم
بر تمام لحظه هایم حک شده نام های پارسی
باز گویم ان جوان مرد که فردوسی بود
افریده این همه نغز های پارسی
واژه غربت میارم بر زبان
تا بماند جاودان زبان پارسی
خلیج همیشه پارس
تا ابد تو جاودانی ای خلیج پارسی
عرب نتوان نهاد نامی برایت جزنیک نام پارسی
مردم کیش و خارک و تمام ساحل این خلیج ایرانیند
مردم دنیا بگوید این عرب ها دیگر کیند
دختران و پسران ایرانیان این خلیج
ای سیاه و ای سفیدبیاید زیبا کنیم ما این خلیج
ای پارسیان پارسا بیاید از خلیج پارس پاسداری کنیم
هموطن با من بیا تا این خلیج را خرمشهر و ابادان کنیم
این عرب ها از نسل همان صدام حسین خائن اند
دزدان ارزش این سرزمین و ابادی اند
این گوهر در تمام نقشه ها و قصه ها و شعرها
هست مال پارسیان پارسا
نیست چیزی با نام خلیج عربی
این گوهر دریا هست خلیج پارسی
من ایرانیم آرمانم بزرگ است
من ایرانیم دودمانم سترگ است
من ایرانیم آوایم بلند است
من ایرانیم زادگاهم سپند است
پاس دارم آتش جاوید را
یادگار منش جمشید را
چند روزی مانده بودش تا به عید
آمد آتش در چنین روزی پدید
بهر او اتشگهی ارستند
از پلیدی وسیاهی کاستند
پس از ان هر سال در روزی چنین
جشن سوری بوده در ایران زمین
تا که اتش را پرستاری کنیم
از اهورا درخواست یاری کنیم
تا که پاک از رخ نماید رنگ زرد
تا بپاشد رخ ما سرخ گرد
منم فرزند کوروش خون ایرانی به رگ دارم
منم ایرانی آزاده فرزند خشایارم
من از پستی من از زاری من از خواری گریزانم
منم دل بسته آن خاک من فرزند ایرانم…
کوروش ای شیر ژیان پارسی ای سخن هایت دمادم راستی
ای هوای پاک شاد آشتی میهنت را درجهان آراستی
خون پاک آریایی در تنت مهروماه پارسایی در سرت
